《清明》是唐代诗人杜甫的作品。此诗表达了杜甫对于世事沧桑和人生离别的感慨。

诗中以清明节为背景，写出了繁华的长沙城，人们纷纷出游的景象。渡头的翠柳摇曳，映照着人们欢快的笑脸。街头上马儿红着蹄子，饰得骄傲，水边的船上传来欢声笑语。这是一个热闹的时刻，人们纷至沓来，其中不乏一些将领和军人。

诗人还提到了马援，一个历史上的将领，他正在眼前征战。而诗中也出现了葛强，或许他是诗人的朋友，他们有着相同的心事。

然而，诗人的视野不仅局限在此时此地，他提到了古代的丧乱和悲欢离别。他感慨人世中的喜怒哀乐都是暂时的，可以相互离别。他的弟侄虽然还存活着，但他们也无法通信，无法与他共同分享彼此的心事。而他自己也不能脱离战争，离开苦寂的生活。

诗的最后，诗人提到了祓除这一传统习俗，似乎寓意着要摒弃一切不快乐的事物，迎接新的开始。

这首诗通过描绘清明节的人们欢声笑语，以及诗人对事物的思索，抒发了对于世事的感慨和对离别的痛苦的抒发。通过对现实生活的观察和对历史的回顾，诗人表达了对于人世短暂和变幻无常的思考。

qīng míng
清明

zhe chù fán huā wù shì rì, cháng shā qiān rén wàn rén chū.
著处繁花务是日，长沙千人万人出。
dù tóu cuì liǔ yàn míng méi,
渡头翠柳艳明眉，
zhēng dào zhū tí jiāo niè xī.
争道朱蹄骄啮膝。
cǐ dōu hǎo yóu xiāng xī sì, zhū jiàng yì zì jūn zhōng zhì.
此都好游湘西寺，诸将亦自军中至。
mǎ yuán zhēng xíng zài yǎn qián, gé qiáng qīn jìn tóng xīn shì.
马援征行在眼前，葛强亲近同心事。
jīn dèng xià shān hóng fěn wǎn,
金镫下山红粉晚，
yá qiáng liè duò qīng lóu yuǎn.
牙樯捩柁青楼远。
gǔ shí sāng luàn jiē kě zhī, rén shì bēi huān zàn xiāng qiǎn.
古时丧乱皆可知，人世悲欢暂相遣。
dì zhí suī cún bù dé shū, gān gē wèi xī kǔ lí jū.
弟侄虽存不得书，干戈未息苦离居。
féng yíng shào zhuàng fēi wú dào,
逢迎少壮非吾道，
kuàng nǎi jīn zhāo gèng fú chú.
况乃今朝更祓除。

《qīng míng 》shì táng dài shī rén dù fǔ de zuò pǐn 。cǐ shī biǎo dá le dù fǔ duì yú shì shì cāng sāng hé rén shēng lí bié de gǎn kǎi 。

shī zhōng yǐ qīng míng jiē wéi bèi jǐng ，xiě chū le fán huá de zhǎng shā chéng ，rén men fēn fēn chū yóu de jǐng xiàng 。dù tóu de cuì liǔ yáo yè ，yìng zhào zhe rén men huān kuài de xiào liǎn 。jiē tóu shàng mǎ ér hóng zhe tí zǐ ，shì dé jiāo ào ，shuǐ biān de chuán shàng chuán lái huān shēng xiào yǔ 。zhè shì yī gè rè nào de shí kè ，rén men fēn zhì tà lái ，qí zhōng bú fá yī xiē jiāng lǐng hé jun1 rén 。

shī rén hái tí dào le mǎ yuán ，yī gè lì shǐ shàng de jiāng lǐng ，tā zhèng zài yǎn qián zhēng zhàn 。ér shī zhōng yě chū xiàn le gě qiáng ，huò xǔ tā shì shī rén de péng yǒu ，tā men yǒu zhe xiàng tóng de xīn shì 。

rán ér ，shī rén de shì yě bú jǐn jú xiàn zài cǐ shí cǐ dì ，tā tí dào le gǔ dài de sàng luàn hé bēi huān lí bié 。tā gǎn kǎi rén shì zhōng de xǐ nù āi lè dōu shì zàn shí de ，kě yǐ xiàng hù lí bié 。tā de dì zhí suī rán hái cún huó zhe ，dàn tā men yě wú fǎ tōng xìn ，wú fǎ yǔ tā gòng tóng fèn xiǎng bǐ cǐ de xīn shì 。ér tā zì jǐ yě bú néng tuō lí zhàn zhēng ，lí kāi kǔ jì de shēng huó 。

shī de zuì hòu ，shī rén tí dào le fú chú zhè yī chuán tǒng xí sú ，sì hū yù yì zhe yào bìng qì yī qiē bú kuài lè de shì wù ，yíng jiē xīn de kāi shǐ 。

zhè shǒu shī tōng guò miáo huì qīng míng jiē de rén men huān shēng xiào yǔ ，yǐ jí shī rén duì shì wù de sī suǒ ，shū fā le duì yú shì shì de gǎn kǎi hé duì lí bié de tòng kǔ de shū fā 。tōng guò duì xiàn shí shēng huó de guān chá hé duì lì shǐ de huí gù ，shī rén biǎo dá le duì yú rén shì duǎn zàn hé biàn huàn wú cháng de sī kǎo 。

qīng míng
qīng míng

zhe chù fán huā wù shì rì, cháng shā qiān rén wàn rén chū.
zhe chù fán huā wù shì rì ，zhǎng shā qiān rén wàn rén chū 。
dù tóu cuì liǔ yàn míng méi,
dù tóu cuì liǔ yàn míng méi ，
zhēng dào zhū tí jiāo niè xī.
zhēng dào zhū tí jiāo niè xī 。
cǐ dōu hǎo yóu xiāng xī sì, zhū jiàng yì zì jūn zhōng zhì.
cǐ dōu hǎo yóu xiāng xī sì ，zhū jiāng yì zì jun1 zhōng zhì 。
mǎ yuán zhēng xíng zài yǎn qián, gé qiáng qīn jìn tóng xīn shì.
mǎ yuán zhēng háng zài yǎn qián ，gě qiáng qīn jìn tóng xīn shì 。
jīn dèng xià shān hóng fěn wǎn,
jīn dèng xià shān hóng fěn wǎn ，
yá qiáng liè duò qīng lóu yuǎn.
yá qiáng liè tuó qīng lóu yuǎn 。
gǔ shí sāng luàn jiē kě zhī, rén shì bēi huān zàn xiāng qiǎn.
gǔ shí sàng luàn jiē kě zhī ，rén shì bēi huān zàn xiàng qiǎn 。
dì zhí suī cún bù dé shū, gān gē wèi xī kǔ lí jū.
dì zhí suī cún bú dé shū ，gàn gē wèi xī kǔ lí jū 。
féng yíng shào zhuàng fēi wú dào,
féng yíng shǎo zhuàng fēi wú dào ，
kuàng nǎi jīn zhāo gèng fú chú.
kuàng nǎi jīn cháo gèng fú chú 。