诏问山中何所有赋诗以答赏析

这是陶弘景隐居之后回答齐高帝萧道成诏书所问而写的一首诗。首句即照应题目。齐高帝之问，带有劝其出山，颇不以弃功名、隐林泉为然。而诗人则平平淡淡地回答：“岭上多白云。”话虽简淡，含意却很深。是的，山中能有什麼呢？没有华轩高马，没有钟鸣鼎食，没有荣华富贵，只有那轻轻淡淡、飘飘渺渺的白云。在迷恋利禄的人看来，“白云”实在不值什麼；但在诗人心目中却是一种超尘出世的生活境界的象徵。然而“白云”的这种价值是名利场中人不能理解的，唯有品格高洁、风神飘逸的高士才能领略“白云”奇韵真趣。 所以诗人说：“只可自怡悦，不堪持赠君。”言外之意，我的志趣所在是白云青山林泉，可惜我无法让您理解个中情趣，就像山中白云悠悠，难以持赠一样。言词间颇替齐高帝感到惋惜。——诗人以这种委婉的方式表达了谢绝出仕之意。 此诗写得轻淡自然，韵味隽永，历代传诵。

zhào wèn shān zhōng hé suǒ yǒu fù shī yǐ dá shǎng xī

zhè shì táo hóng jǐng yǐn jū zhī hòu huí dá qí gāo dì xiāo dào chéng zhào shū suǒ wèn ér xiě de yī shǒu shī 。shǒu jù jí zhào yīng tí mù 。qí gāo dì zhī wèn ，dài yǒu quàn qí chū shān ，pō bú yǐ qì gōng míng 、yǐn lín quán wéi rán 。ér shī rén zé píng píng dàn dàn dì huí dá ：“lǐng shàng duō bái yún 。”huà suī jiǎn dàn ，hán yì què hěn shēn 。shì de ，shān zhōng néng yǒu shí me ne ？méi yǒu huá xuān gāo mǎ ，méi yǒu zhōng míng dǐng shí ，méi yǒu róng huá fù guì ，zhī yǒu nà qīng qīng dàn dàn 、piāo piāo miǎo miǎo de bái yún 。zài mí liàn lì lù de rén kàn lái ，“bái yún ”shí zài bú zhí shí me ；dàn zài shī rén xīn mù zhōng què shì yī zhǒng chāo chén chū shì de shēng huó jìng jiè de xiàng zhēng 。rán ér “bái yún ”de zhè zhǒng jià zhí shì míng lì chǎng zhōng rén bú néng lǐ jiě de ，wéi yǒu pǐn gé gāo jié 、fēng shén piāo yì de gāo shì cái néng lǐng luè “bái yún ”qí yùn zhēn qù 。 suǒ yǐ shī rén shuō ：“zhī kě zì yí yuè ，bú kān chí zèng jun1 。”yán wài zhī yì ，wǒ de zhì qù suǒ zài shì bái yún qīng shān lín quán ，kě xī wǒ wú fǎ ràng nín lǐ jiě gè zhōng qíng qù ，jiù xiàng shān zhōng bái yún yōu yōu ，nán yǐ chí zèng yī yàng 。yán cí jiān pō tì qí gāo dì gǎn dào wǎn xī 。——shī rén yǐ zhè zhǒng wěi wǎn de fāng shì biǎo dá le xiè jué chū shì zhī yì 。 cǐ shī xiě dé qīng dàn zì rán ，yùn wèi jun4 yǒng ，lì dài chuán sòng 。